Ingmar Heytze in gesprek met Onno Blom

Blom werkte tien jaar aan hét epos over Wolkers ‘Het litteken van de dood.’ Samen praten ze over Wolkers’ leven en natuurlijk zijn voorliefde voor de natuur. Leefde hij ook een duurzaam leven? En wat nemen beide mannen van Wolkers’ verhalen en observaties mee in hun eigen levens?

Vier vragen aan Onno Blom

Wat is je favoriete boek of verhaal van Wolkers?
‘Dat is bijna zoiets als vragen naar wie van mijn kinderen mij het liefste is. Een onmogelijke vraag. Voor een biograaf is alles interessant, ook het onaanzienlijke.’

Was het moeilijk om natuurverhalen van Wolkers te selecteren voor de bundel ‘Winterbloei’?
‘Het was moeilijk kiezen omdat er zo ontzettend veel is. Geen schrijver sloeg zo driftig aan het determineren van alle bloemen, bijen, diertjes en leliën des velds als Wolkers. Hij spreidde zo een ‘tapijt van blijdschap’ voor je uit, een veelkleurig beeld van de natuur.’

Hoe kijk je zelf naar de natuur, en heeft Wolkers daar invloed op gehad?
‘Ik ben een stadsjongen uit Leiden, dicht bij het Oegstgeest van Wolkers. Ik ben net zo betoverd geraakt als hij door Texel, en overwoog op een gegeven moment zelfs een volkstuintje te huren omdat hij van zijn tuintje op Amstelglorie zo’n paradijs had gemaakt.’

Wat is jouw duurzame tip?
‘Ik weet niet of ik in staat ben die te geven. Overigens reed Wolkers ook naar de Slufter of de broedplaats van de lepelaars in zijn Jaguar. Met Elvis over de boxen.’