De Huisbewaarder van Harold Pinter

De Huisbewaarder vertelt het verhaal van de gesloten Aston. Hij woont in een vervuilde kamer in het bouwvallige huis van zijn broer Mick. Op een dag neemt Aston, tot ongenoegen van Mick, zonder reden een onbekende zwerver mee naar huis. De onberekenbare landloper Davies neemt met beide handen dit aanbod aan en neemt zijn intrek in het huis en daarmee in het leven en de relatie van Aston en Mick. Als de broers hem, los van elkaar, ook nog de functie van huisbewaarder aanbieden, lijkt Davies vastbesloten zijn leven op straat vaarwel te zeggen en het onderkomen van de broers als het zijne te beschouwen. Er ontstaat een bizarre situatie tussen de drie mannen waarin Davies de broers Aston en Mick tegen elkaar probeert op te zetten. Het verloop blijft onvoorspelbaar, ondanks de soms doorzichtige tactiek van de zwerver. Dat leidt tot zowel beklemmende als komische momenten.

Pinter weet door middel van tegenstrijdige beweringen en oncontroleerbare uitspraken vragen op te roepen die niet te beantwoorden zijn, en juist dat maakt zijn stukken zo fascinerend. In The Caretaker, waarin een zwerver tijdelijk onderdak krijgt in het huis van twee broers, maakt Pinter subtiel gebruik van dit middel. In de opvatting van Pinter bestaat tussen waarheid en onwaarheid geen duidelijk verschil, evenmin als tussen werkelijkheid en onwerkelijkheid. Niets is te verifiëren hetgeen onmiskenbaar een mystificerende werking heeft.

De Huisbewaarder (The caretaker, 1960) is een van de bekendste stukken van Nobelprijswinnaar Harold Pinter (1930-2008) en betekende zijn doorbraak als toneelschrijver. In regie van Paul Knieriem wordt het een zwart-komische voorstelling over medemenselijkheid.

“Of hij nu jeugdtheater regisseert bij De Toneelmakerij of als huisregisseur bij Toneelschuur Producties klassiek of nieuw repertoire naar zijn hand zet, eigenlijk is zo’n beetje alles wat Paul Knieriem aflevert goed. Met onopgesmukte lichtvoetige regies tekent hij voor hoogstaand toneel voor een breed publiek. (…) Knieriem zien is kijken naar toekomstig prijzenmateriaal. ” – Vrij Nederland